تاثیر شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر ذهن خوانی از طریق تصویر چشم، سوگیری ادراکی و ناگویی عاطفی در دانشجویان مرد دارای خصیصه شخصیتی پارانویید دانشگاه فردوسی مشهد

هدف پژوهش حاضر تعیین تاثیر آموزش شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر ذهن خوانی از طریق تصویر چشم، سوگیری ادراکی و ناگویی عاطفی در دانشجویان دارای خصیصه شخصیتی پارانویید بود. جامعه آماری، دانشجویان مراجعه کننده به مرکز مشاوره نهاد رهبری مستقر در دانشگاه فردوسی مشهد بودند. طرح پژوهش حاضر از نوع تجربی می باشد. نمونه پژوهش 40 نفر از دانشجویان دارای خصیصه شخصیتی پارانویید بود که به صورت تصادفی ساده انتخاب و به طور مساوی در گروه آزمایش و گروه کنترل گمارده شدند. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس میلون 3، ناگویی عاطفی تورنتو، مقیاس ذهن خوانی از طریق تصویر چشم و تصاویر چهره های مبهم بود. گروه آزمایش 8 جلسه مداخله گروهی دریافت کردند، در حالیکه گروه کنترل هیچگونه مداخله دریافت نکرد. داده ها در سطح p<0/05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج مانوا در پس آزمون نشان داد که بین نمره های پیش آزمون و پس آزمون دو گروه تفاوت معنی داری وجود دارد و نمره های گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل، در سوگیری ادراکی و ناگویی عاطفی کاهش و در توانایی ذهن خوانی افزایش داشت.